Na een flinke wandeling komt ie eindelijk in zicht: de berghut! Of het nu je doel is om lekker te lunchen, even pauze te houden of een nachtje te blijven slapen in een berghut, er zijn altijd van die momenten die zo heerlijk en/of herkenbaar zijn. Die (vieze) Schnaps die je bij binnenkomst direct krijgt of jouw maat huttensloffen liggen er weer eens niet bij, waardoor je op veel te grote schoenen door de stube schuifelt. En wat dacht je van die ene ervaren bergbeklimmer die alles al gezien en beklommen heeft en de hele avond het hoogste woord heeft aan tafel. Herken jij deze momenten in een berghut ook?
Heerlijke specialiteiten in de Alpen, ik hou ervan. Schnitzel, Rösti, Kaiserschmarrn of een warm pannetje Gröstl, na een heerlijke wandeling lust ik echt alles! In sommige berghutten is de keuze aan heerlijke Alpengerechten zo groot, dat ik het soms lastig vind om te kiezen, want waar heb ik nou het meeste trek in? Zoet, hartig, iets zwaars of iets lichts. Heerlijke luxeproblemen zijn het!
De zon schijnt wel, maar er zijn ook wat wolken of de temperatuur is niet heel hoog: wat gaan we doen? Binnen of buiten eten? Binnen blijft je eten lekker lang warm en brandt de kachel, maar buiten kun je genieten van dat prachtige uitzicht. Heb je pech dan wil de een binnen en de ander buiten zitten. Dus ja, wat wordt het nou?
Op elke terras en in elke stube heeft er altijd wel iemand het hoogste woord of de hardste lach. Deze man of vrouw domineert zijn of haar tafel en heeft altijd iets te vertellen. Een anekdote, goeie grap of een spannend avontuur. De tafel en soms de hele berghut hangt aan zijn of haar lippen. Soms leuk, soms irritant.
Oke, er zijn echt lekkere Schnaps waar ik met veel plezier en smaak aan nip, maar oei er zijn ook veel vieze varianten. Schnaps die je complete slokdarm lijken weg te branden. En het is altijd zo'n vriendelijk gebaar van de Hüttenwirt als welkom of afsluiter van je bezoek die Schnaps, maar of ik er nou altijd zo van geniet? Nee...
In een berghut heb je op veel slaapkamers stapelbedden. Waar lig jij liever? Beneden vind ik handiger qua in en uit bed stappen, maar dat gekraak boven me vind ik niet altijd even prettig. Bovenin slaapt rustiger, maar 's nachts van het trapje klauteren in het donker wanneer je naar toilet moet, is ook niet altijd fijn. Het blijft een dilemma.
Is het toilet binnen of buiten? Ik ben echt een kampioen in eerst de verkeerde kant op lopen. Vaak zien de medewerkers van de berghut me al zoeken en wijzen ze me de weg. Naar beneden of naar buiten, waarom zitten die plee's altijd zo verstopt?
Het betalen met een pinpas of creditcard is op hoogte nog lang niet altijd mogelijk. Voldoende contant geld meenemen dus. En dat laatste vergeet ik nog weleens, dus dan is het weer bedelen bij reisgenoten wie er nog wat briefjes of munten in zijn of haar rugzak heeft zitten.
Huttensloffen. Inmiddels zorg ik eigenlijk altijd voor een eigen paar, want de huttensloffen in mijn maat waren duidelijk niet altijd op voorraad. Of het waren echt kinderpantoffeltjes met leuke diertjes ofzo erop. Of er stond wel een linker-, maar geen rechterslof in het rek. Of heel de hut had toevallig dezelfde maat?
De mooiste momenten in een berghut vind ik nog altijd de zonsondergang en de zonsopkomst. Deze zijn in de bergen mooier dan waar dan ook. De laatste stralen voor de zon achter de bergen wegzakt of die eerste stralen vroeg in de ochtend. Veel mooier wordt het licht niet in de bergen!
Of het nu na een lunchpauze is of de ochtend na een overnachting. Die sfeer in een berghut is zo uniek, dat wil je eigenlijk zo lang mogelijk vasthouden toch? Of je hebt gewoon veel te veel gegeten en komt erachter dat dat toetje je nu wel in de weg gaat zitten met wandelen. Kortom, je hebt geen zin om weg te gaan!
Miranda is dol op de Alpen en is hier ook regelmatig te vinden. Zowel in de zomer als in de winter. De perfecte vakantie bestaat voor haar uit bergen, water, actie, relaxen, een goed boek en heerlijk eten. Haar avonturen op het water, de mountainbike, de motor of te voet deelt ze in haar blogs.
