Valle Maggia ligt in het Zwitserse Ticino, vlakbij Lago Maggiore. We logeren in Ascona aan het meer, maar als echte bergliefhebbers willen we uiteraard de natuur in. En dat Ticino een prachtig en ongerept berglandschap heeft, blijkt al snel. We gaan een dag op stap met local Flavio, die ons rondleidt in ‘zijn’ bergen van Valle Maggia. Onderweg vinden we ‘funghi’ – oftewel paddenstoelen – die we vervolgens in zijn berghut bereiden en eten. Een onvergetelijk avontuur in Ticino.
“Wat gaan we doen vandaag?” vraag ik aan Flavio als hij bij ons in de auto stapt. Het regent namelijk pijpenstelen, alles behalve perfecte omstandigheden voor een heerlijke bergwandeling. Hij geeft ons een aantal opties van wandelingen in Valle Maggia. Gezien de weersomstandigheden kiezen we voor de ‘korte wandeling’ naar zijn eigen ‘Baita’, oftewel berghut. De hut ligt op het Piatto del Sassello op 2089 meter hoogte. Maar eerst moeten we de 22 haarspeldbochten met de auto overbruggen, die ons naar het kleine bergdorpje Fusio op 1291 meter hoogte brengen. Vanaf hier rijden we nog zo’n 15 minuten door naar het Lago Sambuco dat op zo’n 1450 meter hoogte ligt. Hier parkeren we onze auto en kan de wandeling beginnen.
We volgen de wandelroute die van het dorp Fusio helemaal naar Airolo leidt. Het bos beschermt ons een beetje tegen de regen en al na 5 minuten vinden we onze eerste ‘funghi’. Het is een flinke paddenstoel en Flavio legt uit dat je deze kunt eten. Goed opletten dus op de weg naar boven. Gelukkig vinden we al snel nog een paar van deze paddenstoelen; dat wordt een heerlijke lunch straks. Boven de boomgrens wordt het guur, de wind blaast de regen vol in ons gezicht. Gelukkig komt na zo’n 1,5 uur wandelen de ‘Baita’ van Flavio in zicht. Wat een prachtig plekje. De natuur in Valle Maggia is sowieso geweldig; erg ruig en ongerept.
Flavio opent de luiken van zijn berghut en kijkt op de thermometer binnen: 8 graden! Hij maakt binnen no time de open haard aan, en al snel warmen we op bij het vuur met warme thee. Onze natte kleding hangt te drogen. Ook de paddenstoelen moeten even drogen voor we ze kunnen bereiden. Flavio is jager en laat ons het gedroogde vlees, van een door hem zelf geschoten gems, proeven. Een bijzondere en sterke smaak. Richard vind het lekker, ik iets minder. Flavio is inmiddels begonnen aan de bereiding van de ‘funghi’; eerst een flinke klont boter in de pan en wat uien. Daarna gaan de paddenstoelen erbij en laat hij de boel even lekker pruttelen. Zowel de fles rode wijn als de borden staan ondertussen op te warmen bij de haard.
De ‘funghi’ smaken echt heerlijk! Misschien maakt het feit dat we ze zelf geplukt hebben, ze nog iets bijzonderder. De rode wijn en het knapperende haardvuur maken het plaatje compleet. Na een heerlijke, relaxte en gezellige lunch is het tijd om weer te gaan. Als we naar buiten kijken hebben we daar even niet zoveel zin in. Het is nog steeds guur, en erg nat buiten en we zijn nu lekker warm en opgedroogd. Toch zit er niets anders op en we beginnen aan de afdaling. Kletsnat stappen we 1,5 uur later weer in de auto. De enorme regenval heeft gezorgd voor veel ‘nieuwe watervallen’, onze auto wordt gratis gewassen op de terugweg…
Dit bergavontuur in Ticino zal ik niet snel vergeten. Ik ben de weergoden bijna een beetje dankbaar. Op een mooie zonnige dag waren we hier nooit terecht gekomen…
Het origineel van dit artikel vindt u terug op indebergen.nl >
Miranda is dol op de Alpen en is hier ook regelmatig te vinden. Zowel in de zomer als in de winter. De perfecte vakantie bestaat voor haar uit bergen, water, actie, relaxen, een goed boek en heerlijk eten. Haar avonturen op het water, de mountainbike, de motor of te voet deelt ze in haar blogs.
