Het is alweer een paar jaar geleden dat ik in de zomer in de Franse Alpen was, scandaleux! Hoogste tijd dus om la douce France weer eens te beleven in een voor mij nieuwe bestemming: La Rosière, een sfeervol bergstation vlak bij de Italiaanse grens. Vanaf het eerste moment was ik overweldigd door de machtige bergwereld rondom La Rosière en ook alle activiteiten die je er kunt doen tijdens een zomervakantie zijn génial.
La Rosière ligt op 1007 km vanaf Utrecht en de kortste route met de auto gaat via Luxemburg, Genève en Bourg-Saint-Maurice. Het laatste half uur rijd je via een kronkelende en behoorlijke steile weg omhoog naar het dorp dat op ruim 1800 meter hoogte ligt. Met de trein kom je vanuit Nederland relatief snel (minder dan 10 uur) in Bourg-Saint-Maurice en vervolgens kun je de shuttlebus omhoog naar La Rosière nemen. Omdat we relatief kort gingen, vlogen we naar de luchthaven van Genève en namen we vervolgens een groepstaxi (ruim 3,5 uur) richting het dorp.
Wat mij direct opvalt als we naar boven rijden, is de waanzinnig machtige bergwereld waarin La Rosière zich bevindt. Stoere bergen rondom, terwijl het dorp idyllisch op een zonnig plateau ligt met overweldigend uitzicht op de bergen en dalen in het zuiden. De berg Mont Pourri (leuk feitje, dit betekent letterlijk ‘(ver)rotte berg’) is met 3779 meter het letterlijke hoogtepunt van de regio, en springt enorm in het oog. Ik heb al heel wat van de Alpen gezien, maar deze verwende berggeit is flink onder de indruk; het is hier mooi. Echt heel mooi!
In de jaren ’60 werden er in Frankrijk heel wat skistations uit de grond gestampt met behulp van flinke overheidssubsidies. Dat er hierdoor veel lelijke dorpen vol flats ontstonden, is geen nieuws. ‘Gelukkig’ ontving het gehucht La Rosière deze subsidie niet wat ervoor zorgde dat enkele lokale families het skigebied zelf ontwikkelden wat zodoende kleinschalig en sfeervol werd en bleef. Vandaag de dag telt La Rosière een kleine 14.000 toeristenbedden verdeeld over appartementen en hotels in twee verschillende wijken, waarvan het jongste gedeelte in 2006 werd gebouwd. Het dorp wil ook niet veel verder uitbreiden, er wordt nog één hotel gebouwd en that’s it. De bebouwing is sfeervol, er is geen sprake van hoogbouw en er zijn zelfs regels dat er gebruik gemaakt moet worden van natuursteen en hout. Hierdoor behoudt het dorp haar mooie look.
Dat de bewoners van La Rosière trots, vriendelijk en gastvrij zijn, merk je overal. Ze proberen de authentieke sfeer van het oorspronkelijke kleine bergdorpje in stand te houden en dit te combineren met het comfort van vandaag de dag. Van de kassière in de supermarkt tot de hotelmanager; ik vond ze allemaal enorm aardig en dat viel echt op. Het zomerseizoen hier is kort, twee maanden, maar ze zetten zich vol in om het hun gasten naar de zin te maken. Wie dus nog vooroordelen heeft over Fransen, raad ik aan eens naar La Rosière te gaan. En wie een baan zoekt in de Franse Alpen in een gezellige omgeving, raad ik hetzelfde aan. 😉
Berghut, camping, pension of luxe hotel; ik kan van alles genieten, maar toch word ik stiekem wel heel blij als ik hotel Alparena binnenkom waar we de komende nachten logeren. Het is zo’n typisch modern berghotel met een prachtig design, heerlijke kamers met nog fijnere bedden en uitzicht op die ‘verrotte berg’, een formidable ontbijt met uiteraard knapperig brood en croissants… én een dikke wellness. Het hotel ligt bijna in Italië, dus ik vind dat ik hier best: ‘Mama Mia wat fijn!’ kan schrijven. De wellness is uitgebreid en bestaat uit een groot saunalandschap, een binnenzwembad, een zonneterras met hottub en dat alles met wederom magnifique uitzicht. En de prijs? Die krijgt een dikke prima voor deze luxe; een kamer met ontbijt in augustus kost rond de € 125,- per persoon per nacht. Daar kun je niet over mopperen.
Leuk allemaal zo’n hotel, gezellig dorp en mooi berglandschap, maar er moet natuurlijk ook wat actiefs gedaan worden. Met de auto rijden we richting Italië waar we net voor de grens parkeren bij Hospice du Petit Saint-Bernard. Hier start de relatief gemakkelijke rondwandeling naar het Lac de Sans Fond. In totaal is de hike zo’n 7 km lang, je klimt ongeveer 350 hoogtemeters en doet hier circa twee uur over. Alleen het begin, de eerste 20 tot 30 minuten is wat steiler, daarna kronkelt het pad langzaam omhoog naar het bergmeer waar we verwelkomd worden door een kudde koeien die duidelijk niet bang zijn voor wandelaars. Het is hier dan ook best druk met toeristen; logisch het is prachtig en relatief gemakkelijk bereikbaar. En ja, die bergomgeving hè, ook die is hier weer fenomenaal. En omdat de wandeling, zeker naar beneden, gemakkelijk is, kun je ook nog eens optimaal genieten van de fijne uitzichten.
Voor ons volgende uitstapje gaan we de grens van Italië over. Vanaf La Rosière is het ongeveer 50 minuten rijden naar het Italiaanse Courmayeur waar in 2015 een van de indrukwekkendste bergliftprojecten van de Alpen werd geopend, de Skyway Monte Bianco. Middels een enorme ronddraaiende panoramagondel ga je in twee trajecten omhoog naar Punta Helbronner op 3466 meter hoogte. Dat ik een beetje misselijk wordt in de lift boeit me niet, want oioioi het wordt bijna eentonig: wat een view! We hebben ook wel megamazzel met het weer trouwens, zon met af en toe een paar wolken, die het uitzicht eigenlijk nog spectaculairder maken.
Toegegeven: boven is het druk. Zeker nu in augustus zijn er veel Italiaanse toeristen. Logisch, want op welke plek kom je zo makkelijk zo dicht bij de hoogste berg van de Alpen, de Mont Blanc? Oftewel, Monte Bianco in het Italiaans, wat toch nét ff lekkerder klinkt. Maar als je een goed plekje zoekt kun je deze Alpenreus goed en rustig bekijken en natuurlijk veel foto’s maken. Helaas is de sneeuw wat ‘viezig’ door Saharazand, maar het blijft een machtig uitzicht. Heb je genoeg tijd en wil je meer zien, dan kun je ook met de gondellift over de gletsjer richting Aguille du Midi dat aan de andere kant boven Chamonix in Frankrijk ligt. Kortom, is de Skyway Monte Bianco de moeite waard? Zeker! Ben je slim, boek dan vooraf online je ticket, dat scheelt je zomaar een paar tientjes, ten opzichte van de ruim € 60,- die je aan de kassa af moet tikken.
La Rosière zet vol in op het zomertoerisme, wat betekent dat ze niet alleen veel wandelpaden hebben, maar ook op twee wielen is er veel keuze. Er is een bikepark met trails om te downhillen, natuurlijk kun je er geweldig wielrennen, maar wij pakken de e-mountainbike. Over een brede grindweg fietsen we rustig omhoog richting een oud fort vlak bij de grens, dat vroeger gebruikt werd ter verdediging, Le Fort de la Redoute Ruinée. Ook hier zien we continu die grote indrukwekkende Mont Pourri en na elke bocht wordt het uitzicht als het ware ververst. Totaal is de ronde ongeveer 13 km, waarbij we ongeveer 400 meter moeten klimmen. Prima te doen, ook voor beginnende mountainbikers. Maar vergis je niet in het afdalen, dat is natuurlijk een stuk gevaarlijker dan rustig omhoog fietsen. Bekijk hier tips voor beginnende mountainbikers of boek ter plekke een tocht met een gids, dan krijg je tevens uitleg over de techniek van het klimmen en afdalen.
Naast wandelen, fietsen en natuurlijk het buurland Italië bezoeken, is er nog veel meer te doen in de zomer in La Rosière. Het dorp staat ook bekend als echte familiebestemming en met kids zijn een afwisseling van activiteiten natuurlijk altijd een succes.
Wanneer je de Activ’été card koopt, zijn veel van bovenstaande activiteiten en ook ritjes met de berglift inclusief. Je kunt kiezen uit een ‘standaard’ of ‘premium’ waarbij de prijzen in 2024 respectievelijk € 65,- en € 109,- waren. Zo heb je sowieso een afwisselende vakantieweek in La Rosière.
Dat de Franse (berg)keuken prima smaakt, heb ik ook ervaren tijdens de dagen in La Rosière. En de prijzen? Vergelijkbaar met Nederland, niet super goedkoop dus, wel kwalitatief overal helemaal dik in orde.
Wellicht las je het al wel ‘tussen de regels door’ in dit reisverslag: ik vond La Rosière echt een hele leuke Franse bergbestemming voor een zomervakantie. Geschikt voor vakantiegangers die willen wandelen, fietsen, van afwisseling houden én ideaal voor een gezinstrip in de bergen door de vele verschillende activiteiten die je er kunt doen. De sfeer in het dorp, de bergomgeving, de fijne accommodatie, vriendelijke mensen: ja hoor, ik zou direct teruggaan! En, ik ben ook erg benieuwd hoe het hier in de winter is. Dus mij zien ze hier zeker nog eens terug!
Miranda is dol op de Alpen en is hier ook regelmatig te vinden. Zowel in de zomer als in de winter. De perfecte vakantie bestaat voor haar uit bergen, water, actie, relaxen, een goed boek en heerlijk eten. Haar avonturen op het water, de mountainbike, de motor of te voet deelt ze in haar blogs.
